Λοιπόν εδώ είμαι, στο μπαλκόνι για άλλο ένα βράδυ.
Πρέπει να σκεφτώ τί σκέφτομαι για να το γράψω. Βασικά όχι για να το γράψω, όχι. Αλλά για να το σκεφτώ. Ναι, δε σκέφτομαι συχνά. Εννοώ σοβαρά. Δηλαδή σκέφτομαι, αλλά..σε ποιον να μιλήσεις σοβαρά σήμερα; Και ποιος θα σε πάρει στα σοβαρα στο κάτω - κάτω;
Τί σκέφτομαι λοιπόν. Εκτός από την εξωτική παραλία στην οποία θα ήθελα να είμαι τώρα και αδυνατώ λόγω του οτι no money - no honey αλλά και του ότι έχουμε και μια σχολή, νομίζω πως δε σκέφτομαι τίποτα άλλο. Τρομερό.
Ας σοβαρευτώ. Πολύ συχνά μου συμβαίνει να μη σκέφτομαι τίποτα. Βέβαια δεν ξέρω αν γίνεται αυτό, γιατί όταν δε σκέφτεσαι τίποτα, σκέφτεσαι το τίποτα. Ίσως;
Κατέληξα πριν λίγο, και να μην ξεχάσω να το πω, πως η πορεία αυτή του blog είναι πως δεν έχει πορεία. Δε θέλω να γράφω για κάτι συγκεκριμένο. Πολύ περιοριστικό είναι αυτό κι είπα εδώ θέλω να μιλάω ειλικρινά κι ελέυθερα. Άλλωστε δε με ξέρει και κανείς.
Μα πραγματικά, εδώ μπορεί να βγει ο καθένας και να λέει το μακρύ του και το κοντό του και no harm.
Εντάξει ok. Δημοκρατία, σωστά.
Έχω γράψει ένα κείμενο ό,τι να' ναι απ' ό,τι βλέπω. Ούτε ένα σταθερό άξονα δεν έχω διατηρήσει.
Κάποτε είχα γράψει ένα παιδικό παραμύθι τώρα που το σκέφτομαι, αν και άσχετο με όλα τα υπόλοιπα που είναι πάρα πολύ σχετικά μεταξύ τους. Τί να έχει γίνει;
Μπορώ να ψάξω, να το βρω και να το ... παραθέσω εδώ; Γιατί όχι. Ίσως τότε αποχτήσει κι ένα ενδιαφέρον το blog. Έχω να σκεφτώ και τους 2 followers μου!
Πολύ συχνά λοιπόν οι σκέψεις μου είναι έτσι, σκόρπιες και μπερδεμένες. Κι είπα πως ίσως μ' αυτό το blog καταφέρω να τις βάλω σε μια τάξη. Και πολύ πιθανόν να βρω κι άλλους που να τους προβληματίζουν τα ίδια θέματα. Αυτό θα είναι καλό.
Ας πούμε, συνεχώς σκέφτομαι το "πάντα" και με τρομοκρατεί νομίζω.
Θα ήθελα να γράψω κάποτε γι' αυτό, αλλά όχι σήμερα γιατί δεν το έχω και πολύ με τη συνοχή.
Κι ας μην πέσω στα βαριά από την πρώτη μέρα.
απόψε ακούω στο μπαλκόνι: http://www.youtube.com/watch?v=eYVnRyZWs70
Καλά τα λες.
ReplyDeleteΚαλό και το μπαλκόνι (όταν δεν κάνει κρύο).
Οσο για το κομμάτι που άκουγες μπορεί να μην είναι του στυλ μου, αλλά ο κάθε άνθρωπος έχει τη δική του ακουστική.
Μουσική είναι τα πάντα γύρω μας, και πρέπει να κάνουμε ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙ.
Να περνάς καλά και συνέχισε.
It s your life!
Ακριβώς αυτό: μουσική είναι τα πάντα γύρω μας.
ReplyDeleteΠροσωπικά χωρίς τη μουσική θα ήμουν χαμένος.
Σ' ευχαριστώ!
Ξαναγράφω. Νιώσε το δέος.
ReplyDeleteΚαι γω το σκέφτομαι πολύ συχνά αυτό με το τίποτα. Ακόμα και όταν δεν σκέφτεσαι τίποτα, υπάρχει μια σκέψη κάπου εκεί κάτω που σου λέει πως δεν σκέφτεσαι τίποτα.
Βασικά έχεις σκεφτεί ποτέ πως έχουμε πολλά επίπεδα σκέψης? Εννοώ είναι το πάνω πάνω που είναι η φωνή μας και μετά μια από κάτω που είναι οι σκέψεις πριν τη φωνή που μετά γίνονται φωνή?
Ντάξει ίσως να μαι μόνο εγώ. Αλλά είπα μιας και σε βλέπω να σκέφτεσαι τέτοια, μπας και το έχεις πάθει κι αυτό. Γιατί κανένας άλλος δε με καταλαβαίνει.
Και παθαίνω και αυτό με τις σκέψεις πάντα.
Πολύ ταυτίζομαι.
Και Tallest Man On Earth. Λαμπρή επιλογή.
(Άπειρα έγραψα. Συγγνώμη :P)
Ξέρεις και Tallest Man On Earth?
ReplyDeleteΕκπλήσσομαι ευχάριστα. Τι άλλη μουσική ακούς;
Όσο γι' αυτό με τις φωνές στο μυαλό και τα πολλά επίπεδα σκέψης, επιτέλους κάποιος που το έχει πάθει. Όπως είπες κι εσύ, κανένας δε με καταλαβαίνει κι εμένα σε μερικά θέματα, κι έτσι και μ' αυτό.
Πολλές φορές όταν σκέφτομαι πράγματα που δε θέλω να σκέφτομαι, και προσπαθώ να σκεφτώ κάτι άλλο για να με αποσυντονίσω, τότε επικρατούν δυο σκέψεις στο κεφάλι μου: αυτή που έχω επιβάλλει κι αυτή που δε θέλω να ακούω. Κι ακούγονται η μία πάνω απ' την άλλη. Αν καταλαβαίνεις τι εννοώ.
Άσε που μερικές φορές σκέφτομαι τόσο έντονα, που πραγματικά φοβάμαι πως ίσως κάποιος ακούσει τις σκέψεις μου.
Όπως κατάλαβες έχω ένα θέμα με τις σκέψεις.
(Το blog το έκανα όπως είπα για να βάλω σε τάξη κάποιες σκέψεις και να βρω άτομα με τους ίδιους προβληματισμούς. Οπότε χαρά μου, να μου γράφετε πολύ.)
Ξέρω ναι, ναι. Αα μουσική.
ReplyDeleteΑς γράψω. Air, Arcade Fire, MGMT, Sex Pistols, The Clash, The Beatles, Mumford and Sons, Vampire Weekend, Arctic Monkeys, Led Zeppelin, The Kills, The White Stripes, The Hoosiers, Wild Beasts, James Blake, La Roux, The Smiths, The Police, The Vaccines, David Bowie, The Drums, Bombay Bicycle Club, Paolo Nutini, Mindless Self Indulgence, The Misfits, Animal Collective, Two Door Cinema Club, Local Natives, Joy Division, New Order.
Ντάξει. Σταματώ γιατί πολλά σα να γραψα.
Ε ναι. Καταλαβαίνω απόλυτα. Και όσο πιο πολύ θες να διώξεις την άλλη τόσο πιο πολύ τη σκέφτεσαι, διώχνοντας την.
Και όσον αφορά αυτό με τους άλλους να ακούνε τις σκέψεις μου.. συχνά σκέφτομαι πράγματα και μετά είμαι φάση "αν κανείς ακούει, ας βήξει ή τίποτα". Αλλά μέχρι τώρα, κανείς δεν έχει ανταποκριθεί η αλήθεια είναι..
Αακριβώς. Όσο δε θέλεις να σκέφτεσαι τη συγκεκριμένη σκέψη, τόσο πιο πολύ τη σκέφτεσαι. Πραγματικά ελπίζω να μη βρεθεί ποτέ κάποιος που να ακούει σκέψεις όπως στις ταινίες, γιατί καήκαμε φίλε μου!
ReplyDeleteΚαι για φαντάσου όσο το σκέφτόσουν αυτό το "ας βήξει ή τίποτα" να έβηχε κανείς κατά λάθος! Εγώ θα πάθαινα την πλάκα μου..
Πιθανόν να ακούμε πάνω κάτω την ίδια μουσική. Πολλούς απ' αυτούς που λες τους ξέρω όπως Led Zeppelin (ε ναι εντάξει), The White Stripes, The Smiths (υπάρχει και μια ταινία στην οποία ακούστηκαν κι είναι κρίμα ο κόσμος να τους μαθαίνει από κει γιατί είναι συγκρότημα με μεγάλη πορεία), The Drums, Paolo Nutini, Joy Division, New Order, James Blake, MGMT, Sex Pistols, The Beatles, The Mumford and Sons, The Kills, The Police. Όσο για τους άλλους, μου έδωσες υλικό να ψάξω, οπότε σ' ευχαριστώ.
Γενικά προτιμώ τα εναλλακτικά ακούσματα κι έχω κι ένα θέμα: δε μ' αρέσει να ακούω αυτά που ακούνε όλοι. Όχι πως τα σνομπάρω, απλά σχεδόν πάντα καταλήγουν να γίνονται εμπορικά και απογοητεύομαι.
Χαχα. Ναι το χω σκεφτεί. Ε αν γίνει τίποτα τέτοιο, απλά λες τίποτα "ξύσε και το αυτί" και λύθηκε το θέμα.
ReplyDeleteΑλλά πραγματικά. Καήκαμε.
Ναι. Και γω νομίζω πως ακούμε. Ε αφού είδα και Portishead και Tallest Man είπα πως ναι.
Πρέπει να λες το 500 Days of Summer. Ομολογώ πως και γω από κει τους έμαθα. Αλλά ευγνωμωνώ που έγινε αυτό γιατί μέχρι τότε άκουγα ό,τι μπούρδα υπήρχε. Και μετά κάτι μου κάνανε αυτοί και άρχισα να ψάχνω πιο πολύ τη μουσική γενικότερα και σήμερα μια χαρά. Και γω το αποφεύγω το πολύ εμπορικό. Αλλά όχι πάντα. Δεν έχω προτιμήσεις. Ακούω τα πάντα. Εκτός low bap που σιχαίνομαι ανελέητα και πολύ heavy metal. Δεν αντέχω τις υπερβολικά καφριλιές. Αλλά κατα τ'άλλα. Κανένα πρόβλημα θαρρώ.
Για πες και συ αγαπημένα συγκροτήματα.
(Ολόκληρη συζήτηση εν τω μεταξύ..)
(ναι και ενοχλούμε τους άπειρους followers μου βρε παιδί μου)
ReplyDeleteΝαι, μπράβο αυτή την ταινία λέω. Την έχω δει και μου άρεσε κιόλας. Απλά αυτό έγινε και με τους Muse που τους μάθανε όλοι από το Twilight και μετά όλοι μιλούσαν για τους Muse και όλοι τους λάτρεψαν ξέροντας μονάχα ένα τραγούδι. Με εκνευρίζει λιγάκι αυτό.
Πάντως είναι αλήθεια πως απ' τις ταινίες μπορεί να "μάθεις" πολύ καλή μουσική. Βλέπε soundtracks ας πούμε, που μερικά είναι πραγματικά αριστουργήματα.
Αγαπημένα συγκροτήματα λοιπόν. Οι Muse, Raining Pleasure (είναι και Έλληνες), Calexico, Twoface, One night only (αν και δεν ξέρω πολλά δικά τους), Portishead, Anathema, Madrugada The Fray, Archive, Smiths, Beatles, The Drums, MGMT, The Mumford and Sons. Και σχεδόν όλοι οι παλιοί: Eagles, Scorpions, Guns 'n' Roses, και Metallica (το metal απο αξίζει), Deep Purple. Βασικά ακούω πολλά διαφορετικά είδη μουσικής. Ακόμα και τα εμπορικά ας πούμε, είναι καλά κάποια, απλά η εμπορικότητα τους είναι που με ενοχλεί. Επίσης και το ελληνικό ροκ έχει κάποια πολύ καλά συγκροτήματα όπως τα Ξύλινα Σπαθιά, οι Τρύπες.
Συνήθως παίζει πολύ μεγάλο ρόλο η διάθεση, ως προς το τι θα ακούσω κάθε φορά.