Sunday 5 June 2011

nobody

Οι άνθρωποι πολύ συχνά έχουν ψευδαισθήσεις.
Νομίζεις λοιπόν ότι είσαι κοντά με μερικούς ανθρώπους και μετά καταλαβαίνεις ότι όλα είναι στο μυαλό σου. Και γελάς γιατί σκέφτεσαι πόσο λάθος έκανες. Και μετά κλείνεσαι ξανά στο καβούκι σου.
Κι αυτοί στους οποίους ξέρεις ότι θα μπορούσες να στηριχτείς, έχουν φύγει πια. Κι αυτό γιατί δεν φρόντισες να τους κρατήσεις.

Είναι κρίμα δεν είναι; Να καταδικάζει κανείς μόνος του τον εαυτό του..
Αυτοκαταστροφή νομίζω λέγεται..

Thursday 2 June 2011

X.

Ξέρω, ξέρω. Έλειψα απίστευτα πολύ καιρό. Κι από ότι βλέπω απέκτησα κι άλλους αναγνώστες. Ας λείπω πιο συχνά λοιπόν! (πάλι προσπαθώ να κάνω χιούμορ) Καλώς ήρθατε λοιπόν νέοι followers. Έλειπα που λέτε τόσο καιρό, πρώτα από όλα γιατί είχα ένα τεχνικό πρόβλημα με το ίντερνετ κι έπειτα γιατί με προβλημάτιζαν τόσα πράγματα τόσο καιρό, που στην ουσία δεν ήξερα ποιο ήταν το πρόβλημά μου - κι είναι δηλαδή ακόμα - και ούτε τώρα ξέρω βέβαια.
Εκείνη η κοπέλα που γνώρισα, όχι πως θέλω να μιλάω γι' αυτήν εδώ, απλά μου έχει δημιουργήσει πολλούς προβληματισμούς και πρώτη φορά που μπόρεσα να κάνω μια έστω πιο σοβαρή συζήτηση με κάποιον χωρίς να το ρίξουμε στην πλάκα, διότι σχεδόν πάντα έτσι γινόταν ως τώρα (θα φταίει μάλλον ο "κοινωνικός" μου εαυτός, ο οποίος κάθε άλλο παρά για τύπος που κάνει σοβαρές συζητήσεις μοιάζει). Ναι που λες.. Κάπως έτσι. Και με την κοπέλα αυτή μπορώ να μιλάω. Βασικά νομίζω ότι αν και όπως πάντα εγώ δε δείχνω τίποτα και δεν ανοίγομαι, αυτή έχει καταλάβει πράγματα και με εκπλήσσει αυτό θα έλεγα. 
Ξεκινώντας το άρθρο ήθελα να μιλήσω λίγο για τις συμπτώσεις και κάτι που συζητήσαμε με την Χ. (ας την πω έτσι για να μη λέω συνέχεια κοπέλα και κοπέλα και γίνομαι σπαστικός). Λέγαμε λοιπόν πως η ενέργεια ενός και μόνο ατόμου αν υπήρχε αυτούσια και μόνο αυτή, θα κατέληγε σ' ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα, το οποίο άνετα θα μπορούσε να προβλεφθεί. Το θέμα όμως είναι πως η ενέργεια κάθε ανθρώπου συρρέει με τις ενέργειες των υπολοίπων και αυτός είναι και ο λόγος για το χάος που επικρατεί. Πόσο μάλλον λοιπόν όταν οι άνθρωποι για των οποίων τις ενέργειες μιλάμε βρίσκονται σε στενό κύκλο μεταξύ τους. Καλά δε λέω και κάτι άγνωστο, όλοι το ξέρουμε αυτό. Απλά κι εγώ σαν άνθρωπος προβληματίζομαι. Είναι όλη η ζωή μας μία σύμπτωση λοίπον;
Από τότε που το συζητήσαμε με τη Χ. φοβάμαι να βγω στο δρόμο γιατί δε μπορώ να αποφασίσω από ποιον δρόμο να πάω ξέροντας πως με την απόφασή μου ίσως αλλάξω τη ζωή μου! Φοβάμαι να πάρω αποφάσεις γιατί όταν υπάρχουν πολλοί δρόμοι μπροστά μας, ο καθένας μας πιστέυω θα ήθελε να μπορεί να ξέρει που καταλήγει ο καθένας για να επιλέξει τον καλύτερο. Το θέμα είναι πως κανείς δεν ξέρει, κανείς δε θα μάθει ποτέ και δεν υπάρχει δρόμος γυρισμού. Είναι τρομακτικό δεν είναι; Και απίστευτα "μεγάλο" για κάποιον τόσο μικρό όσο ένας άνθρωπος.
Ναι, έχω υπαρξιακά. Σα να μη μου φτάνανε τα άθλια οικονομικά μου.
(δε μου αρέσουν τα μεγάλα posts γιατί κουράζουν κι απωθούν τον αναγνώστη απ'το να τα αναγνώσει, οπότε θα συνεχίσω από αύριο με το ίδιο θέμα. Ίσως.)


Tindersticks - Raindrops