wondering

Α ναι θυμήθηκα.

Έβλεπα μια ταινία κι ήθελα να πω πως με τρομοκρατούν όσο τίποτα οι σκηνές που δείχνουν τον πρωταγωνιστή να περιφέρεται σε ένα άδειο δωμάτιο ή κάπου τελος πάντων και ποτέ δεν κοιτάει πίσω του. Πίσω απ' την πλάτη του βρε παιδί μου. Έγω και στο σπίτι μου όταν περπατάω βράδυ κι είναι όλα σκοτεινά, πάω πάντα τοίχο - τοίχο, μη με μαχαιρώσει κανείς πίσω στην πλάτη. Πισώπλατα που λένε.

Αν και μερικοί δε χρειάζονται σκοτάδι για να το κάνουν. Σου δίνουν όχι μία, όχι δύο, αλλά πολλές πισώπλατες "μαχαιριές" ολοφάνερα.

Δεν είναι ανόητο να φυλάγεσαι όταν περπατάς στα σκοτεινά κι όταν έχει φως να καθησυχάζεσαι; Στα φανερά σημεία βρίσκουν τις καλύτερες κρυψώνες οι επίδοξοι "εγκληματίες" φίλε μου.

Ναι, αυτή ήταν η σκέψη μου για σήμερα. Εξαιρετικότατη και φυσικά πρωτότυπη.

Σου λέω, δε χάνεις.